490. Muharib
Qur‘an:
«Allah və Onun Rəsulu ilə muharibə edənlərin, yer uzundə fəsad torətməyə calışanların cəzası oldurulmək ya dar ağacından asılmaq, ya əlləri və ayaqları biri soldan, biri də sağdan kəsilmək, yaxud da oz vətənlərindən surgun olunmaqdır.»
Hədis:
1479. Allahın Peyğəmbəri (s):«Başqalarının uzərinə qılınc cəkənin qanı hədərdir.»
1480. İmam Əli (ə):«Oğru muharibi (yəni, əlində silah oğurluqla məşğul olan kəsi) oldur və narahat olma, onun qanı mənim boynumadır.»
1481. «Dəaimul-İslam»:«Əmirəl-momininin yanına bir muharib gətirdilər. O Həzrət (ə) muharibi diri-diri dar ağacından asmağı əmr etdi. Bunun ucun uzu qibləyə bir (dar) ağacı qurdu və həmin muharibi arxası ağaca, uzu isə camaata və qibləyə tərəf dar ağacından asdı. Onun cəsədi uc gun dar ağacından asılı qaldı. Uc gundən sonra onu aşağı salmağı əmr etdi və namazını qılıb dəfn etdi.»
1482. İmam Baqir (ə):«Gecə vaxtı ozu ilə silah gəzdirən kəs muharibdir, yalnız hec bir şəkk-şubhə yeri olmayan şəxsdən başqa.»
1483. İmam Sadiq (ə) muharibin surgun olunması barədə sualın cavabında buyurub: «Şəhərdən surgun edilər.Əmirəl-mominin (ə) iki kişini Kufədən başqa yerə surgun etdi.»
